Owocniki: niezbyt duże stąd też i rozpiętość kapelusza osiąga zazwyczaj nie więcej niż 4 cm, sporadycznie dochodzi do 6 cm.

Kapelusz: o zabarwieniu bardzo zmiennym, żółtobrązowym, często z odcieniem oliwkowym, szarobrązowym lub rdzawoszarym; początkowo wypukły z podwiniętym brzegiem, nastepnie rozpostarty aż do lejkowatego; skórka z delikatnymi, przylegającymi łuseczkami (kosmkami), barwy kapelusza lub też nieco ciemniejszej; brzeg nieregularnie pofalowany.

Hymenofor: wyraźnie odcina się od trzonu; barwy jaśniejszej od kapelusza; w postaci listewek; listewki szarobrązowe lub szarożółte, widlasto rozgałęzione i połączone poprzecznymi żyłkami, daleko zbiegające na trzon.

Trzon: barwy szarożółtej, żółtawej, żółtobrunatnej; w zasadzie równogruby ale również i o innych proporcjach; powierzchnia w młodościa gładka, z wiekiem coraz bardziej nieregularnie bruzdowana.

Miąższ: cienki, włóknisty o zapachu słabym lub nie wyczuwalnym.

Wysyp biały ewentualnie ze słabym żółtym odcieniem.
Zarodniki kuliste, kulistojajowate do elipsoidalnych, bezbarwne, gładkie, 9-11(12) x (5)6 -7.5(10) µm. ^[1]

W sumie w tym rodzaju panuje dość duże zamieszanie, szczególnie w nazewnictwie. Gatunki bardzo zmienne więc i ciężkie do identyfikacji. Ten jednak można bez większych problemów wyodrębnić spośród innych na podstawie cech makro.
Z podobnych należałoby jeszcze wymienić pieprznika żółtawego (Cantharellus aurora) (=xanthopus).

Dość pospolity w różnego rodzaju lasach. Zauważyłem jednak, że wytwarza bardziej dorodne owocniki oraz bardziej masowo występuje, w miejscach gdzie nagromadziła się większa ilość zbutwiałych resztek drewna. Lubi również zasiedlać mocno już spróchniałe pnie.

Gatunek na terenie Puszczy Knyszyńskiej dość pospolity ale nie występujący, już tak masowo jak pieprznik jadalny (Cantharellus cibarius). W zasadzie nieznany w tutejszych okolicach grzybiarzom. Sam osobiście nie mogę wyrazić swojej opinii o jego walorach smakowych, ponieważ do tej pory (2011 r.), zawsze przyrządzałem go w zestawieniu z innymi gatunkami.

Jadalny. Mało znany i rzadko zbierany. Miąższ cienki i nieco łykowaty.